Παίρνουμε πληροφορίες από ιστοσελίδες άλλων σχολείων για τα αποκριάτικα έθιμα.
Και σ΄ένα video που έχει δημιουργήσει ....................... βρίσκουμε το παλιό έθιμο " Οι κουδουνάτοι" σύμφωνα με την περιγραφή κάποιας γιαγιάς από το κάστρο. Κι αφού καταλαβαίνουμε πώς γίνεται αυτό, αποφασίζουμε να το ...ζωντανέψουμε μέσα στην τάξη.
Μαθαίνουμε επίσης για το έθιμο του Αγά που γίνεται κάθε χρόνο τις απόκριες στο καστροχώρι της Χίου , τα Μεστά και καλούμε τον Αγά στο σχολείο μας, που με ευχαρίστηση έρχεται και μας δίνει πληροφορίες σχετικά με το έθιμο και το αναπαριστάνουμε μαζί
΄Οσο για το άλλο έθιμο πολύ γνωστό ανά την Ελλάδα, τη Μόστρα που πραγματοποιείται στο καστροχώρι των Θυμιανών, καλούμε στο σχολείο μας, ανθρώπους από τον ΜΕΟΘ ( Μορφωτικό Εκπολιτιστικό ΄Ομιλο Θυμιανών), που με χαρά έρχονται και μας μιλούν για το έθιμο και μας δείχνουν πώς χορεύεται το "ταλίμι" ( που είναι χορός των Χιωτών με τους πειρατές). Μάλιστα μας τραβούν video και μας προβάλουν στο τοπικό κανάλι "Πατρίδα".
Μετά ντυνόμαστε κι εμείς Χιώτες και πειρατές και παίζουμε ξανά και ξανά, ζωντανεύοντας το έθιμο που τόσο μας άρεσε.
Μετά έρχεται στην τάξη μας ο μπαμπάς μαθητή μας, που είναι ναυτικός και μας απαντά στα ερωτήματά μας σχετικά με τους σύγχρονους πειρατές και μας προβάλει σε video , τις πληροφορίες που είχε συλλέξει για να μας παρουσιάσει .
Κι εμείς τελειώνουμε τη μέρα μας σαν πειρατές και σχολάμε με την φαντασία μας να οργιάζει και να ταξιδεύει σε κόσμους παραμυθιού.
Δημιουργούμε τη δική μας ιστορία για την ΜΟΣΤΡΑ
ΜΟΣΤΡΑ ΘΥΜΙΑΝΩΝ
Πριν πολλά πολλά χρόνια, σ΄ένα καστροχώρι της Χίου, τα Θυμιανά ζούσαν οι
άνθρωποι αγαπημένοι ,δουλεύοντας στα χωράφια τους και φροντίζοντας τα ζωντανά τους.
Και τα χωράφια έδιναν τους πολύτιμους καρπούς τους (λάδι, σιτάρι, λαχανικά, λεμόνια,
πορτοκάλια, μανταρίνια κλπ) και τα ζώα έδιναν κρέας, αυγά, γάλα για τυρί και γιαούρτι και
μαλλί για τα ζεστά χειμωνιάτικα ρούχα.
Το χωριό αυτό ήταν χτισμένο έτσι ώστε να προφυλάσονται οι κάτοικοί του από τους
φοβερούς και τρομερούς πειρατές, που κάθε λίγο και λιγάκι, ορμούσαν από τον κόλπο του
Μέγα Λιμνιώνα και κούρσευαν ( δηλ. έκλεβαν ότ, εύρισκαν μπροστά τους, ακόμα και
ανθρώπους για να ζητήσουν λύτρα ή για να τους πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα της
Ανατολής, σκότωναν κι έκαιγαν τα σπίτια και τα χωράφια), αλλά είχε και στενά σοκάκια με
στοές που οδηγούσαν σε ασφαλείς κρυψώνες, για να προλαβαίνουν οι κάτοικοι να
κρύβονται.
Οι Θυμιανούσοι είχαν χτίσει βίγλες ( δηλ μικρούς, αλλά ψηλούς πύργους) κντά στην
παραλία κι εκεί έμεναν ( οι βιγλάτορες) που κοίταζαν συνεχώς στη θάλασσα με κιάλια , κι
αν έβλεπαν πειρατικό πλοίο να πλησιάζει ειδοποιούσαν αμέσως το χωριό μ΄έναν
μαντατοφόρο που έτρεχε πάρα πολύ γρήγορα, κι έκλειναν τις πόρτες του κάστρου κι
έτρεχαν οι άνθρωποι να κρυφτούν.
Στο χωριό οι άνθρωποι έκαναν διάφορα επαγγέλματα, όπως ο Διαμαντής ο
αγγειοπλάστης πούφτιαχνε από πηλό όμορφα πιάτα, φλιτζάνια , τσουκάλια και γερά
σταμνιά για φέρνουν το κορίτσια δροσερό το νερό από το πηγάδι στο σπίτι. Υπήρχε
ραφτάδικο, τσαγκαράδικο, μπακάλικο, φούρνος, καφενείο και άλλα μικρά μαγαζάκια.
Το απόγευμα, έβγαιναν τα κορίτσια, με τους συγγενείς τους, βόλτα στο δρόμο του χωριού
κι έβγαιναν και τ΄αγόρια για να τις δουν και να διαλέξουν την πιο όμορφη και καλή για ταίρι
τους.
΄Ενα τέτοιο απόγευμα, το πιο όμορφο κορίτσι του χωριού, η Δέσποινα, είχε βγει βόλτα
με τις ξαδέρφες της κιθ εκεί στο δρόμο την συνάντησε ο Στρατής, ο πελεκάνος ( αυτή ήταν
η δουλειά του, δηλ, πελεκούσε με τέχνη τις θυμιανούσικες πέτρες για να χτίζονται οι τοίχοι
του κάστρου και οι τοίχοι των σπιτιών του χωριού),λεβέντης όμορφος και ξακουστός
τεχνίτης. Από τότε δεν μπόρεσε να ησυχάσει και την σκεφτόταν συνέχεια.
Ένα βράδυ πήρε κάποιους φίλους του που είχαν κιθάρες και τραγουδούσαν και πήγε
κάτω από το παραθύρι της κι όλοι μαζί της έκαναν καντάδα. Εκείνη , άνοιξε λίγο το
πατζούρι της και τον είδε και μάλλον της άρεσε πολύ.
Την άλλη μέρα ο Στρατής, έστειλε στο σπίτι της, την προξενήτρα του χωριού για να
μιλήσει στον πατέρα της και να του ζητήσει να δώσει την κόρη του στον Στρατή που ήθελε
να τη παντρευτεί.
Κι ο πατέρας της που γνώριζε ότι ο Στρατής ήταν καλό, τίμιο, εργατικό και γενναίο
παλικάρι, αφού την άκουσε με προσοχή, δέχτηκε να του δώσει την κόρη του για γυναίκα.
Και σε λίγες μέρες όρισαν να γίνουν τα αρραβωνιάσματα μ΄ένα μεγάλο γλέντι , όπου ήταν
καλεσμένο όλο το χωριό ΄Ηταν η περίοδος που οι άνθρωποι στο χωριό γιόρταζαν τις
απόκριες. .Κι ήταν η μέρα Τυρινή Παρασκευή ( δηλ. η Παρασκευή πριν την καθαρή
Δευτέρα).
Δυστυχώς, πάνω που είχε ανάψει το γλέντι κι η Δέσποινα, έλαμπε, σέρνοντας το χορό,
πιασμένη χέρι-χέρι με τον λεβέντη τον Στρατή, ήρθε το μαύρο μαντάτο.
Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)
2
-Πειρατές!!! Πειρατές!!! Κρυφτείτε χωριανοί, φώναζε ο μαντατοφόρος, που έστειλαν οι
βιγλάτορες κι ήταν ένα νέο παιδί που έτρεχε πιο γρήγορα απ΄όλους.
Οι άνθρωποι σηκώθηκαν πανικόβλητοι κι άρχισαν να τρέχουν δεξιά κι αριστερά
για να προλάβουν να κρυφτούν και να σωθούν.
-Συγχωριανοί σταθείτε! Σταματήστε πια να τρέχετε σαν τρομαγμένα ποντίκια, είπε ο
γαμπρός. Ελάτε να οργανωθούμε όλοι μαζί και να αντιμετωπίσουμε αντρίκια τους
πειρατές. Δεν κερδίζουμε τίποτα με το να φοβόμαστε και να κρυβόμαστε συνέχεια.
Πάρτε ο,τι μπορεί να χρησιμοποιήσει σαν όπλο ο καθένας σας κι ελάτε να μαζευτούμε
στον αυλόγυρο της εκκλησίας του χωριού μας.
Πραγματικά, πήρε ο καθένας ό,τι είχε, άλλος ένα σπαθί, άλλος ένα μαχαίρι, άλλος
ένα ξύλο χοντρό, άλλος μια πιστόλα, άλλος μια τσάπα, άλλος ένα φτυάρι, άλλο ένα τσατάλι
και συγκεντρώθηκαν όλοι στον αυλόγυρο της εκκλησίας.
Με αρχηγό τον Στρατή, χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και άνοιξαν την πόρτα του
κάστρου, έτοιμοι για ν΄αντιμετωπίσουν τους πειρατές. Η μια ομάδα πήρε τον βορεινό
δρόμο, η άλλη τον κεντρικό κι η τρίτη τον νοτινό.
Εν τω μεταξύ οι πειρατές βγήκαν σαν λυσσασμένα σκυλιά κι άρχισαν να προχωρούν
προς το χωριό με μεγάλη σιγουριά και άνεση, γιατί πίστευαν πως οι Θυμιανούσοι τους
τρέμανε, άλλωστε είχαν ξανκουρσέψει το χωριό χωρίς κανείς να τους αντισταθεί.
Ξαφνικά συναντούν οπλισμένη κι αγριεμένη την ομάδα που πήρε τον κεντρικό
δρόμο, με αρχηγό το παλικάρι κι αρχίζει μια σκληρή μάχη σώμα με σώμα.
Στο μεταξύ έρχονται κι οι άλλες δύο ομάδες των θυμιανούσων και περικυκλώνουν
τους πειρατές. Κάνα δυο απ΄αυτούς καταφέρνουν λαβωμένοι να ξεφύγουν και να κρυφτούν.
Οι υπόλοιποι ή σκοτώθηκαν ή πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Κι οι κάτοικοι του χωριού
τους πήραν και τους έβαλαν στην πλατεία του χωριού για να τους δει όλος ο κόσμος. Αυτό
σημαίνει ΜΟΣΤΡΑ ( δηλ τους μοστράρισαν για λίγες μέρες).Και πραγματικά πέρασαν και
τους είδαν όλοι,. Ακόμα κρυφά τη νύχτα πλησίασαν και τους είδαν κι οι πειρατές, που
λαβωμένοι είχαν ξεφύγει και όταν, γρήγορα γύρισαν στο καράβι τους , είπαν τα κακά γι
αυτούς, νέα.
Αυτά τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα από στόμα σε στόμα, σε όλους τους πειρατές
κι από τότε κανένα πειρατικό καράβι δεν τόλμησε να πλησιάσει τον κόλπο του Μέγα
Λιμνιώνα.
Μετά απ ΄ αυτό και μιας και συνέβη την εποχή που οι Θυμιανούσοι γιόρταζαν τις
απόκριες, κάθε χρόνο αυτές τις μέρες, σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, αναπαριστούν την
μάχη με τον γνωστό χορό «το ταλίμι»,( δραστηριότητα που ονομάζεται ΜΟΣΤΡΑ») κατά
την διάρκεια διαφόρων καρναβαλικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στο χωριό.
΄Οσο για την Δέσποινα και τον Στρατή, μετά και την νίκη των Θυμιανούσων κατά
των πειρατών, έκαναν τον γάμο τους και γιόρτασαν ασφαλείς πια και χωρίς φόβο με ένα
μεγάλο γλέντι που κράτησε τρεις μέρες και τρεις νύχτες κι όπου τους ευχήθηκε, χάρηκε ,
χόρεψε και διασκέδασε όλο το χωριό.
ΤΕΛΟΣ
Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)
Και το δικό μας πολύ ενδιαφέρον επιτραπέζιο παιχνίδι για τους πειρατές.
( οι κανόνες είναι ότι αν οι πειρατές που ξεκίνησαν με το πλοίο τους από την Αφρική για να φτάσουν και να κουρσέψουν το νησί μας, πέσουν πάνω σε καρχαρία, χάνουν τη σειρά τουσ, αν πέσουν πάνω σε σεντούκι με θησαυρό παίζουν 2 φορές).
Το παιχνίδι αυτό αποτελεί το κίνητρο για να δημιουργήσει η αχαλίνωτη φαντασία των παιδιών μια νέα ιστορία με πειρατές.
1
ΠΕΙΡΑΤΕΣ
(Ένα παραμύθι που δημιουργήθηκε από τα παιδιά του 11ου Νηπιαγωγείου Χίου την Πέμπτη 20/2/2014 μεαφορμή την αναπαράσταση του εθίμου της ΜΟΣΤΡΑΣ)
Κάποτε τα πολύ παλιά τα χρόνια οι πειρατές ήταν ο φόβος και ο τρόμος των πλοίων που ταξίδευαν στις 7 θάλασσες.
Αυτοί ήταν άνθρωποι κακοί , άσχημοι, με βρώμικα κουρελιάρικα ρούχα, με βρώμικα νύχια και μαυρισμένα δόντια.
Ταξίδευαν με μαύρα ξύλινα πλοία, που δεν είχαν μηχανές, αλλά μαύρα πανιά που τα φούσκωνε ο άνεμος και στο πλάι εκτός από τις τρύπες για τα κανόνια τους, είχαν και κουπιά. Ψηλά στο ξύλινο κατάρτι έβαζαν μια μαύρη σημαία με μια άσπρη νεκροκεφαλή και άσπρα κόκαλα.
Τους πειρατές τους λέγαν και κουρσάρους γιατί ορμούσαν στη στεριά , στα σπίτια των ανθρώπων κι έκλεβαν ό,τι θησαυρούς έβρισκαν και καμιά φορά έκλεβαν κι άντρες για πλήρωμα του πλοίου ή γυναίκες για να τις παντρευτούν.
Εκτός όμως από τα σπίτια στη στεριά έκαναν συχνά επιθέσεις σε πλοία, όπου ανέβαιναν ξαφνικά,πηδώντας μέσα στα πλοία με σχοινιά κι έκλεβαν τους θησαυρούς και τα πλοία ολόκληρα κι έπαιρναν για πλήρωμα στο πειρατικό καράβι τους ναύτες.
Αυτοί λοιπόν οι πειρατές, όταν κλέψουν θησαυρούς, πάνε σε κάποιο νησί και τους θάβουν γιατί φοβούνται μη συμβεί και σε κάποια μάχη του χτυπήσει καμιά μπόμπα και βουλιάξει το πλοίο τους και χαθούν μαζί και οι θησαυροί τους. Και για να μπορούν να τους βρίσκουν όποτε θέλουν φτιάχνουν χάρτες και τους φυλάνε κάπου σε μια μυστική κρυψώνα.
…………………………………………………………………………………………..
Ένας τέτοιος λοιπόν ξακουστός πειρατής, φοβερός και τρομερός καπετάνιος, ψηλός , μαυριδερός, με μακριά μαύρα μαλλιά, με μπλε μάτια, που φορούσε μια μπλούζα με γραμμές κι ένα μαύρο παντελόνι κι ένα κόκκινο μαντήλι στο κεφάλι και που τον έλεγαν Στίνγκαρμπουλ, είχε ένα μεγάλο ξύλινο πλοίο που το έλεγαν « ΄Αγριο Λύκο» με 20 άντρες για πλήρωμα.( Θα ήθελε να είχε 189 άντρες για πλήρωμα , αλλά θα έπρεπε να είχε πολύ μεγάλο πλοίο και δεν θα ήταν εύκολο να ξεφύγει απ΄αυτούς που θα τον κυνηγούσαν)
Το πλήρωμα αποτελούσαν δέκα πολεμιστές ,ένας τιμονιέρης ,ένας αξιωματικός που έδινε οδηγίες κι είχε αντί για δεξί χέρι έναν γάντζο και πάνω στο γάντζο καθόταν ένα κόκκινος παπαγάλος, ένας μάγειρας χοντρός που είχε ένα ξύλινο πόδι γιατί το άλλο του το έκοψαν στη μάχη με μια σπαθιά, ένας ναύτης που είχε το ένα μάτι του κλειστό με ένα μαύρο πετσί γιατί είχε φάει μια μπουνιά και με το καλό του μάτι έβλεπε πέρα μακριά με το μονοκυάλι, όταν ανέβαινε ψηλά στο κατάρτι κι οι υπόλοιποι ήταν ναύτες για τα κουπιά που βοηθούσαν σε όλες τις δουλειές,
Αυτός λοιπόν μια μέρα, κάπου σ΄ένα λιμάνι , έμαθε πως θα περνούσε απ΄αυτό το μέρος ένα μεγάλο πλοίο που ανήκε σ΄έναν πολύ πλούσιο βασιλιά.. Και μαζί του μέσα σ΄αυτό το πλοίο θα είχε και όλους τους θησαυρούς του (λεφτά, χρυσάφια ,πολύτιμα πετράδια, διαμάντια…)
Πήρε λοιπόν το πλοίο του και βγήκε στη θάλασσα να ψάξει. Και δεν άργησε να τον ειδοποιήσει ο ναύτης του από το ψηλό κατάρτι, ότι ένα μεγάλο πλοίο ήταν μπροστά τους, στην άκρη του ορίζοντα.
Σ΄αυτό λοιπόν το πλοίο που ήταν όμορφο, μεγάλο, περιποιημένο, καλοβαμένο, ταξίδευε ο βασιλιά με τη βασίλισσα και τα δυο παιδιά του, τη πριγκίπισσα κόρη του και τον μικρό πρίγκιπα τον γιό του.Την πριγκίπισσα την έλεγαν Ρόζαλι κι είχε όμορφα ξανθά μαλλιά, που τα στόλιζε ένα χρυσό στέμμα και φορούσε ένα ροζ φουντωτό φόρεμα με φούξια τριανταφυλλάκια.
Στο πλοίο υπήρχαν πολλοί στρατιώτες που φορούσαν όμορφες μπλε στολές κι ήξεραν να πολεμούν γενναία με τα σπαθιά , τα πιστόλια και τα κανόνια τους για να προστατεύουν τον βασιλιά και την οικογένειά του.
Ξαφνικά ο ναύτης που ήταν στο πιο ψηλό κατάρτι του όμορφου πλοίου και κοίταζε με τα κιάλια, φώναξε τον καπετάνιο να δει κάτι. Κι ο καπετάνιος είδε πέρα μακριά ένα μαύρο πλοίο, με μαύρα πανιά, που ψηλά στο κατάρτι του κυμάτιζε μια μαύρη πειρατική σημαία.
-Συναγερμός! Φώναξε. Πειρατές μπροστά μας. Ετοιμαστείτε για μάχη.
Κι αμέσως οι άντρες πήραν θέσεις μάχης, άλλοι στα κανόνια κι άλλοι ετοίμασαν τα πιστόλια και τα σπαθιά τους.
Όταν πλησίασε το πειρατικό, έμοιαζε να είναι άδειο γιατί οι πειρατές είχαν κρυφτεί. Ξαφνικά ακούστηκαν δυνατές κραυγές κι οι πειρατές πηδώντας κρεμασμένοι σε σχοινιά, μπήκαν στο βασιλικό πλοίο κι άρχισε μια πολύ δυνατή μάχη.
Ο καπετάνιος προσπάθησε ν΄απομακρύνει την πριγκίπισσα και να την κρύψει, αλλά δεν πρόλαβε, γιατί τον είδε ο Στίνγκαρμπουλ, του όρμησε κι οι δυο άντρες άρχισαν να παλεύουν και να κυλιούνται στο πάτωμα. Όμως ο πειρατής ήταν πιο δυνατός , ακινητοποίησε τον καπετάνιο, άρπαξε με το ζόρι την πριγκίπισσα στο ένα του χέρι και ένα σχοινί στο άλλο και πήδησε πίσω στο πλοίο του.
Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)
2
Στο μεταξύ οι πειρατές που ήταν πιο συνηθισμένοι στις μάχες, νίκησαν τους άπειρους στρατιώτες , τους έδεσαν μ΄ε΄να σχοινί , έψαξαν και βρήκαν το δωμάτιο με τους θησαυρούς και με μεγάλη γρηγοράδα τους μετέφεραν στο δικό τους πλοίο.
Πω πω πόσους πολλούς θησαυρούς είχαν μαζέψει. Θα γινόντουσαν όλοι πολύ πλούσιοι κι ήταν πολύ χαρούμενοι γι αυτό, αλλά έπρεπε να πάνε γρήγορα να τους θάψουν για να μη συμβεί κανένα κακό.
Η πριγκίπισσα όμως ήταν πολύ δυστυχισμένη και καθόταν σε μια γωνιά κι έκλαιγε συνεχώς, Της έδωσαν να φάει κι αρνήθηκε, της έδωσαν νερό να πιει κι αρνήθηκε… κι έκλαιγε , μόνο έκλαιγε….
Οι πειρατές συνέχιζαν να ταξιδεύουν , πηγαίνοντας στο μυστικό τους νησί , αλλά ο βασιλιάς και η βασίλισσακόντευα ν να τρελαθούν που έχασαν την αγαπημένη τους κόρη . ΄Ετσι αφού έλυσαν τους ναύτες τους συνέχισαν να ταξιδεύουν μήπως κάπου συναντούσαν πάλι τους πειρατές κι έβρισκαν κι έπαιρναν πίσω την κόρη τους.
Μετά από μέρες, έφτασε το πειρατικό καράβι σ΄ένα περίεργο νησί που δεν τόχε κανένας γνωστός χάρτης. Εκεί βγήκαν όλοι οι πειρατές , εκτός από τον Στίνγκαρμπουλ ,που έμεινε μαζί με την πριγκίπισσα, έσκαψαν ένα μεγάλο λάκκο , εκεί μέσα έκρυψαν τους θησαυρούς τους κι αφού έφτιαξαν ένα χάρτη για να δείχνει με λεπτομέρειες το μέρος, γύρισαν χαρούμενοι στο καράβι κι έκαναν ένα γλέντι, όπου όλοι ( εκτός από τον Στίνγκαρμπουλ, ) ήπιαν πολύ και μέθυσαν.
Ξαφνικά ο μάγειρας με το κομμένο πόδι είπε:
-Καπετάνιε, θέλω να παντρευτώ τη πριγκίπισσα για να της φτιάχνω ωραία φαγητά να την ταΐζω.
-Όχι, εγώ θα την παντρευτώ είπε ο τιμονιέρης, για να την πηγαίνω βόλτες με το πλοίο μου.
-Όχι εγώ, για να την προστατεύω με το ξίφος μου, είπε ένας άλλος ναύτης .
Και για να μην πολυλογούμε, ξέσπασε ένας άγριος καυγάς , καθώς όλοι ήθελαν να παντρευτούν την όμορφη Ρόζαλι. Βγήκαν τα σπαθιά , βγήκαν τα πιστόλια και στο τέλος κατάφεραν και σκοτώθηκαν όλοι, εκτός από τον καπετάνιο που μόλις είδε την φασαρία, πήρε την πριγκίπισσα και την έκρυψε στην καμπίνα τους για να την προστατέψει
Εκεί λοιπόν όταν ησύχασαν τα πράγματα, ο αρχιπειρατής ζήτησε από την πριγκίπισσα να παντρευτεί εκείνον
-Εγώ ποτέ δεν θα σε παντρευτώ. Ποτέ δεν θα μπορέσω να αγαπήσω έναν πειρατή.
-Μα δεν μπορώ να κάνω κάτι; Να αλλάξω για χάρη σου, γιατί σε αγαπώ πολύ.
-Πρέπει να πλυθείς, να ξυριστείς, να βγάλεις αυτά τα απαίσια ρούχα, ν΄αλλάξεις πλοίο και σημαία και ν΄αλλάξεις
δουλειά.
-Κα τι δουλειά θέλεις να κάνω;
-Να γίνεις πλούσιος βασιλιάς σαν τον μπαμπά μου. Τότε ναι θα μπορώ να σε παντρευτώ.
.Τι να κάνει λοιπόν ο Στίνγκαρμπουλ, επέστρεψε στους δικούς της, την πριγκίπισσα με δυο φίλους του που δεν ήταν πειρατές , λέγοντάς της να τον περιμένει.
Ο βασιλιάς σαν γύρισε η κόρη του κόντεψε να τρελαθεί από τη χαρά του κι όταν εκείνη του είπε πως την έσωσε
ο Στίνγκαρμπουλ, ο γνωστός πειρατής , κι ότι του υποσχέθηκε πως αν αλλάξει θα τον παντρευτεί, δεν του άρεσε καθόλου.
Πήγε λοιπόν και πλύθηκε καλά-καλά, ξυρίστηκε , έβαλε όμορφα καθαρά ρούχα κι έγινε ένα όμορφο παλικάρι.
Πήρε το χάρτη, βρήκε τους θησαυρούς, τους πούλησε, πούλησε και το πλοίο του και με τα χρήματα αυτά, έφτιαξε ένα όμορφο μεγάλο παλάτι, μέσα σ ΄ένα γερό κάστρο, ι αγόρασε ένα καλοφτιαγμένο και καθαρό πλοίο και πήρε για πλήρωμα κανονικούς ναυτικούς και μ΄αυτό ξεκίνησε κι έφτασε στη χώρα της καλής του και πήγε στον βασιλιά και ζήτησε την κόρη του να την παντρευτεί.
Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)
3
Ο βασιλιάς το είδε που είχε αλλάξει και ρώτησε την κόρη του , αν ήθελε αυτό το άντρα. Κι επειδή είχε γίνει πολύ όμορφος και περιποιημένος , εκείνη δέχτηκε με χαρά.
Κι αμέσως έγινε ένας λαμπρός γάμος στο νέο τους παλάτι κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς…. Καλύτερα!
Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου