Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 1881 ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Μαθαίνουμε για τον σεισμό του 1881 και τις επιπτώσεις του στο κάστρο.Φτιάχνουμε  μία μακέτα του κάστρου με χαρτόκουτα και ρολά και αναπαριστάνουμε το σεισμό.

Οι κάτοικοι (ανά δεκάδες) εγκαταλείπουν το κάστρο και πηγαίνουν σε άλλα μέρη της γης

Ο σεισμός καταστρέφει το κάστρο.




 Οι κάτοικοι του κάστρου μεταναστεύουν σε διάφορα σημεία της γης. και μας στέλνουν ψηφιακό  υλικό και φωτογραφίες για να τα γνωρίσουμε.

  

Γνωρίζουμε διαφορετικά μέρη της γης και πολιτισμούς .

Στην Κίνα...

Στην πόλη των ιπποτών,στην Βενετία της Ιταλίας

Στην Αμερική με τους Ινδιάνους

http://youtu.be/S_hwGrmL-i4 ΣΕΙΣΜΟΣ ΗΜΙΣΚΟΥΜΠΡΙΑ

ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ (ΑΡΙΘΜΟΤΟΠΙΑ)

Κάποτε στα σπίτια του κάστρου ζούσαν οι οικογένειες των

αριθμών που όλοι αυτοί ήταν μεταξύ τους συγγενείς.

Ζούσε ο παππούς 0 και τα 10 παιδιά του το

10,20,30,40,50,60,70,80,90,100 και τα εγγόνια του γιατί

κάθε παιδί του είχε 9 παιδιά, δηλαδή το 10 είχε παιδιά το

1, το 2, το 3, το 4, το5, το6, το7 ,το8 και το9. το 20 είχε το

11, το12 κλπ.

Και ζούσαν όλοι μαζί όμορφα κι αγαπημένα.

Ώσπου μια μέρα ξαφνικά , άρχισε η γη να τρέμει ,και μαζί

της να τρέμουν και τα σπίτια και τα τείχη του κάστρου και

σιγά-σιγά το ένα μετά το άλλο άρχισαν να γκρεμίζονται.

Κάποια στιγμή που σταμάτησε ο φοβερός σεισμός κι αφού

τα σπίτια και τα τείχη του κάστρου είχαν γίνει ερείπια, ένας

σωρός από πέτρες και ξύλα.

Τότε μαζεύτηκαν τα 10 παιδιά του 0 στην πλατεία του

κάστρου κι άρχισαν να συζητούν φοβισμένα για το κακό

που τους βρήκε.

-Εγώ κι η οικογένειά μου σκεφτόμαστε, τώρα που

καταστράφηκε το σπίτι μας, να φύγουμε , πατέρα, και να

πάμε να ζήσουμε σ΄έναν άλλο τόπο , όπου εκεί δεν θα

γίνονται σεισμοί. Είδαμε λοιπόν στον χάρτη ένα άλλο

μέρος της Ελλάδας που λέγεται Ναύπλιο κι έχει ψηλά

σ΄ένα βουνό ένα μεγάλο κάστρο το ΠΑΛΑΜΗΔΙ και λέμε

να πάμε εκεί γιατί θα μας θυμίζει τον τόπο μας , καθώς το

Ναύπλιο εκτός από Κάστρο έχει και θάλασσα που τόσο

αγαπάμε, είπε το10.

-Κι εμείς πατέρα το ίδιο σκεφτήκαμε, είπε το 20, αλλά λέμε

να πάμε κάπου μακρυά, στην ΙΑΠΩΝΙΑ, και να κάνουμε

μια νέα αρχή ζώντας μ΄αυτούς του διαφορετικούς

ανθρώπους με τα σχιστά μάτια.

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

-Μάλλον κι εμείς πατέρα θα πρέπει να φύγουμε και να

πάμε σ΄ένα μέρος που μοιάζει με την Ελλάδα μας κι είναι

διαφορετικό. Λέμε να πάμε στην ΒΕΝΕΤΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ,

όπου τα σπίτια είναι χτισμένα πάνω σ΄ένα ποτάμι κι οι

άνθρωποι εκεί κυκλοφορούν με κάτι περίεργες βάρκες

που τις λένε γόνδολες. Και κάνουν ωραίες μάσκες και

στολές για πρίγκιπες και πριγκίπισσες για το καρναβάλι,

είπε το 30.

-Εμείς πατέρα λέμε να μπούμε σ΄ένα καράβι κι όπου μας

πάει, είπε το 40.( ΙΝΔΙΑ)

-Εγώ πατέρα έκανα ένα παιχνίδι, έκλεισα τα μάτια, έβαλα

το δάχτυλό μου πάνω στη σφαίρα με το χάρτη της γης και

μετά την γύρισα, όταν σταμάτησε το δάχτυλό μου ήταν

πάνω στο σημείο που έλεγε ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ κι εκεί λέμε να

πάμε, είναι εκεί ψηλά στο βόρειο πόλο, είπε το 50.

-Εμείς πατέρα λέμε να πάμε στην ΑΦΡΙΚΗ γιατί εκεί λένε

πως υπάρχουν ορυχεία χρυσού και μπορεί να σταθούμε

τυχεροί και να γίνουμε πλούσιοι, είπε το 60.

-Εμείς πατέρα θέλουμε να πάμε σε μια πολύ χώρα, που

έχει μια υπέροχη έρημο και να ζήσουμε παραμυθένια σαν

τον Αλαντιν, τέτοια χώρα είναι η ΑΡΑΒΙΑ, είπε το 70.

-Η οικογένειά μου θέλει να πάμε στην ΑΜΕΡΙΚΗ, πατέρα,

στην χώρα των ινδιάνων, γιατί έχουμε ακούσει τόσα

πολλά γι αυτό το σοφό λαό, που πιστεύουμε ότι η ζωή εκεί

θα είναι πολύ όμορφη, είπε το 80.

-Εμείς πατέρα, λέμε να πάμε σε μια χώρα, που επίσης

μοιάζει σε πολλά με την Ελλάδα, αλλά έχει διαφορετική

μουσική, διαφορετικούς χορούς και διαφορετικά ρούχα ,

βρίσκεται κι εκείνη στην Ευρώπη κι είναι η ΙΣΠΑΝΙΑ, είπε

το 90.

-Εγώ πατέρα, έχω έναν καλό φίλο που ζει στην ΑΓΓΛΙΑ.

Και συχνά μου γράφει να τον επισκεφτώ γιατί είναι ένας

τόπος γεμάτος παραμυθένια κάστρα, κι επειδή εμάς μας

αρέσουν πολύ τα κάστρα, είπαμε να πάμε να ζήσουμε

εκεί, είπε το 100.

Το 0 στεναχωρέθηκε πολύ, αλλά τι μπορούσε να τους πει.

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

-να πάτε όπου νομίζετε πως θα είναι καλά για σας, όμως

να μου στείλετε γράμματα με τα νέα σας, να μου γράψετε

πως σας φαίνεται ο νέος τόπος και μη ξεχάσετε να μου

στείλετε τη νέα σας διεύθυνση για να μπορώ να σας

στείλω κι εγώ γράμμα.

Έτσι λοιπόν σιγά-σιγά , όλα τα παιδιά και τα εγγόνια του,

μπήκαν στο πλοίο κι έφυγαν για τις περιοχές που

διάλεξαν.

Όταν έμεινε μόνο του το 0, ‘έψαξε και βρήκε μηχανικούς

και αρχιτέκτονες και τους ζήτησε να φτιάξουν σχέδια για

νέα κτίρια που να αντέχουν και να μη γκρεμίζονται σε

περίπτωση σεισμού, καθώς και για νέα τείχη, πιο γερά για

το κάστρο. Και στρώθηκαν όλοι αυτοί στη δουλειά και του

παρουσίασαν τον τρόπο που θα μπορούσαν να φτιάξουν

νέα αντισεισμικά σπίτια και δυνατά τείχη που δεν θα

γκρεμίζονται με το σεισμό.

Εν των μεταξύ, άρχισαν να έρχονται τα γράμματα από τα

διάφορα μέρη του κόσμου, όπου είχαν μεταναστεύσει τα

10 παιδιά του.

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 10

Αγαπημένε μου πατέρα,

Μετά το ταξίδι με το πλοίο, μπήκαμε σε ένα λεωφορείο κι

ήρθαμε στο Ναύπλιο. Είναι μια πολύ ωραία πόλη που έχει

πραγματικά ένα κάστρο ψηλά στο βουνό και το λένε

ΠΑΛΑΜΗΔΙ. ΄Εχει επίσης κι ένα άλλο κάστρο μέσα στη

θάλασσα που το λένε ΜΠΟΥΡΤΖΙ και παλιά το

χρησιμοποιούσανε σαν φυλακή για να κλείνουν μέσα τους

κακούς.

Είναι ωραία εδώ, όπως σου έγραψα και πιο πάνω, αλλά

είναι δύσκολο να ζήσουμε εμείς εδώ, γιατί δεν βρίσκω

δουλειά, γιατί όπως ξέρεις εγώ ξέρω να φροντίζω τα

χωράφια μου και να παράγω μαστίχι. Εκτός αυτού μας

λείπει πολύ το νησί μας κι οι φίλοι μας. Σκεφτόμαστε πως

ίσως κάναμε λάθος που φύγαμε.

Σου στέλνω φωτογραφίες για να δεις το ΝΑΥΠΛΙΟ.

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 20

Αγαπημένε πατέρα, μετά από το ταξίδι μας με το πλοίο

που φύγαμε από τη Χίο, πήραμε το αεροπλάνο κι αφού

ταξιδέψαμε πάρα πολλές ώρες, φτάσαμε στην Ιαπωνία.

Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα, γιατί η γλώσσα

είναι πάρα πολύ δύσκολη και τα γράμματά τους δεν

μοιάζουν καθόλου με τα δικά μας.

Οι γυναίκες λέγονται γκέισες ‘έχουν κότσο τα μαλλιά τους

και τα στολίζουμε με κάτι σαν χοντρές βελόνες και φορούν

κάτι μακριά φορέματα με φαρδιά μανίκια και κρατούν

βεντάλιες κι όταν βγαίνουν έξω κρατούν ομπρέλες για να

μην τις κάψει ο ήλιος γιατί είναι πολύ ανοιχτόχρωμες,

σχεδόν άσπρες. Κι οι άντρες έχουν κοτσίδα γίνονται

σαμουράι και μαθαίνουν πολεμικές τέχνες και πώς να

χρησιμοποιούν το σπαθί.

Τα σπίτια τους που λέγονται παγόδες είναι περίεργα κι οι

άνθρωποι αντί για αυτοκίνητα κυκλοφορούν με ποδήλατα.

Σκεφτόμαστε πολύ τις ομορφιές του τόπου μας, τις βόλτες

μας στο λιμάνι, τους φίλους μας, πόσο όμορφα

περνούσαμε στο νησί μας και νομίζω πως μάλλον δεν

έπρεπε να φύγουμε.

Σου στέλνω μερικές φωτογραφίες από την Ιαπωνία και την

γειτονική Κίνα.

http://youtu.be/uF0WVScRv3E

http://youtu.be/m-HwYXclDWo

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 30

Αγαπημένε μου πατέρα,

Μετά το ταξίδι με το πλοίο, που φύγαμε από το νησί μας,

μπήκαμε σε ένα άλλο πιο μεγάλο πλοίο και ήρθαμε στην

Ιταλία.

Η Ιταλία είναι πάρα πολύ όμορφη ( μοιάζει πολύ με την

Ελλάδα, το ίδιο κι οι κάτοικοί της) κι η Βενετία ακόμα πιο

όμορφη. Μέσα στο ποτάμι υπάρχουν κάτι περίεργες

βάρκες που τις λένε γόνδολες κι ο οδηγός της βάρκας-

γόνδολας τραγουδά πολύ όμορφα τραγούδια. Η γλώσσα

που μιλάνε είναι εύκολη, και περιμένουμε με

ανυπομονησία το καρναβάλι, όπου ντύνονται πρίγκιπες

και πριγκίπισσες και φορούν όμορφες μάσκες.

Μας λείπει πολύ το νησί μας, οι φίλοι, οι συγγενείς και

αυτά που κάνουμε εμείς εκεί τις απόκριες ( η Μόστρα στα

Θυμιανά .

Σου στέλνω μερικές εικόνες από την Ιταλία.

http://youtu.be/bn_VJ9o-_5Y

http://youtu.be/vn81xFZ03Vk

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 40

Αγαπημένε μου πατέρα, όταν φτάσαμε στον Πειραιά με το

πλοίο που φύγαμε από τη Χίο, μπήκαμε στο πρώτο πλοίο

που βρήκαμε μπροστά μας και μετά από ταξίδι πολλών

ημερών, φτάσαμε σε μια χώρα που λέγεται Ινδία .

Εδώ οι άνθρωποι είναι πιο σκουρόχρωμοι από εμάς, οι

γυναίκες φοράνε πολύχρωμα ρούχα με ζωηρά χρώματα

και μαντήλι μακρύ στο κεφάλι που κρύβει και το πρόσωπο

και πολλά κοσμήματα κι οι άντρες φοράνε άσπρα μακρυά

ρούχα και στο κεφάλι κάτι σαν μαντήλι τυλιγμένο γύρω

γύρω που το λένε τουρμπάνι.

Κάνει πολύ ζέστη κι ο ήλιος καίει.

Για να μετακινούνται Χρησιμοποιούν τους ελέφαντες , αντί

για άλογα , που τους στολίζουν με χάντρες και

χρωματιστά χαλάκια.

Είναι πολύ φτωχική αλλά όμορφη χώρα.

Εμάς όμως μας λείπει πολύ το νησί μας.

Σου στέλνω φωτογραφίες για να γνωρίσεις κι εσύ τη Ινδία.

http://youtu.be/dQwrftTPDD8

http://youtu.be/SgiLOzFQh14

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 50

Αγαπημένε μας πατέρα,

Εμείς όπως ξέρεις αποφασίσαμε να έρθουμε στην

Ανταρκτική, στο Βόρειο πόλο, γιατί έτσι έτυχε στο χάρτη

.΄Ετσι μετά το πλοίο που μας πήρε από τη Χίο, μπήκαμε

σ΄ένα αεροπλάνο και μετά από ένα μεγάλο και κουραστικό

ταξίδι φτάσαμε στο βόρειο πόλο.

Όμως εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα , το

κρύο είναι τσουχτερό κι εμείς που δεν είμαστε

συνηθισμένοι δεν αντέχουμε. Φοράμε βέβαια πολύ ζεστά

ρούχα από δέρματα ζώων και γούνες και σκουφιά και

γάντια και κασκόλ, αλλά εδώ όλα είναι καλυμμένα από

χιόνι που σε πολλά σημεία γίνεται πάγος.

Εδώ είναι 6 μήνες μέρα και 6 μήνες νύχτα κι εμείς που

είχαμε συνηθίσει η νύχτα να είναι μόνο λίγες ώρες και η

μέρα κάποιες ώρες πιο πολλές από την νύχτα, δεν

μπορούμε να συνηθίσουμε.

Απ’ ‘ότι μάθαμε έτσι είανι οι συνθήκες και στο Νότι πόλο

που ζουν οι πιγκουίνοι.

( εργας. Μέρα-νύχτα) Οι άνθρωποι είναι πιο

σκουρόχρωμοι από μας και λέγονται εσκιμώοι ,ζουν σε

σπίτια φτιαγμένα από πάγο που

λέγονται ινγκλού, και για να μετακινηθούν χρησιμοποιούν

έλκηθρα που τα σέρνουν κάτι μεγάλα σκυλιά χάσκυ και το

φαγητό τους είναι ψάρια που ψαρεύουν στα παγωμένα

νερά ή ζώα που σκοτώνουν στο κυνήγι.

΄Εχει βέβαια και τις ομορφιές τους αυτός ο τόπος που σου

στέλνουμε εικόνες για να δεις κι εσύ, αλλά εμάς μας λείπει

το νησί μας, με τον ωραίο του καιρό, με τις μυρωδιές και

τα ωραία φαγητά μας και τα φρούτα μας.

.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:

MAZOO AND THE ZOO: ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ

http://youtu.be/ZnrLajxCuQU

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 60

Αγαπημένε μου πατέρα, μετά το ταξίδι που κάναμε με το

πλοίο που φύγαμε από τη Χίο, μπήκαμε σε ένα άλλο

μεγάλο πλοίο που μας έφερε στην Αφρική.

Στο πρώτο λιμάνι που πήγαμε είχαν πόλεμο κι άνθρωποι

σκοτώνονταν παντού κι εμείς φοβηθήκαμε και δεν

σταματήσαμε εκεί.

Μετά πήγαμε σε έναν άλλο τόπο , όπου και βγήκαμε.

Εδώ οι άνθρωποι είναι πολύ σκουρόχρωμοι, έχουν

σχεδόν το χρώμα της σοκολάτας και μιλούν πολύ

διαφορετικά αππό εμάς

ικά από μας. Είναι ντυμένοι με πολύ ελαφρά

ανοιχτόχρωμα ρούχα γιατί ο ήλιος είναι πολύ δυνατός και

κάνει φοβερή ζέστη . Είναι πολύ δύσκολο να βρουν

φαγητό , καθαρό νερό για να πιούνε και φάρμακα και

περνάνε άσχημα.

Προχωρήσαμε μέσα στη ζούγκλα, όπου οι άνθρωποι

μένουν σε αχυρένιες καλύβες, βάφουν το πρόσωπο και το

σώμα τους και φοράνε διάφορα στολίδια από φτερά ξύλα

κ.α στη ζούγκλα υπάρχουν πολλά άγρια ζώα κι είναι πολύ

επικίνδυνα γι αυτό σκεφτόμαστε με νοσταλγία το ήσυχο

και ήρεμο νησί μας και δεν μας αρέσει καθόλου εδώ.

Όχι ότι είναι άσχημος ο τόπος, αλλά να πώς να στο πω

εμείς έχουμε συνηθίσει αλλιώς.

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 70

Αγαπημένε μου πατέρα,

Μετά από πολλές ταλαιπωρίες φτάσαμε επιτέλους στην

έρημο της Σαχάρας. Αφού φύγαμε με το πλοίο από το

νησί, ταξιδέψαμε με αεροπλάνο και φτάσαμε σε μια χώρα

όπου κυκλοφορούσαν πολλοί άντρες με στρατιωτικά

ρούχα και μια καρό μαντίλα στο κεφάλι στερεωμένη με μια

μαύρη κορδέλα, που κρατούσαν όπλα. Μιλούσαν

περίεργα και δεν καταλαβαίναμε τι έλεγαν.

Μετά μπήκαμε σ΄ένα παλιό στραπατσαρισμένο λεωφορείο

και κάποτε φτάσαμε σε μια όαση, δηλαδή ένα μέρος που

είχε νερό, λίγους φοίνικες και μερικά σπίτια φτιαγμένα από

πηλό. Πέρα από κει ήταν μια χρυσαφένια περιοχή γεμάτη

καυτή άμμο που ήταν η έρημος.

Εκεί στην έρημο κάνει φοβερή ζέστη την ημέρα γι αυτό κι

οι άνθρωποι φοράνε άσπρα ρούχα κι έχουν καλυμμένο και

το κεφάλι τους με άσπρη μαντίλα και το βράδυ κάνει

τρομερό κρύο γι αυτό πρέπει να έχουν μαζί τους χοντρά

ρούχα και σκεπάσματα. Στην έρημο ζουν οι βεδουίνοι που

είναι βοσκοί και δεν έχουν σταθερό σπίτι, αλλά όπου

βραδιάζονται στήνουν τη σκηνή τους και κοιμούνται γι

αυτό και τους λένε νομάδες. Μετακινούνται πάνω σε

καμήλες, γιατί οι καμήλες είναι τα μόνα ζώα που αντέχουν

να ζήσουν στην έρημο καθώς μπορούν να περάσουν

πολλές ώρες χωρίς νερό και το νερό στην έρημο είναι

πολύ σπάνιο. Οι καμήλες αποθηκεύουν νερό στο σώμα

τους κι έτσι αντέχουν. Πάνω στις καμήλες φορτώνουν τη

σκηνή κι ό,τι χρειάζεται το νοικοκυριό τους που το

κουβαλάνε μαζί τους όπου πάνε.

Τα πράγματα εδώ είναι πολύ δύσκολα κι αν πραγματικά

εδώ η περιοχή είναι μαγευτική, νομίζω ότι δεν θα

αντέξουμε στις νέες συνθήκες της πολλής ζέστης την

ημέρα και του δυνατού κρύου το βράδυ.

Σου στέλνω μερικές εικόνες για να γνωρίσεις κι εσύ αυτό

τον παραμυθένιο τόπο που γράφτηκαν τόσα παραμύθια

όπως Ο ΑΛΑΝΤΙΝ, Ο ΑΛΗ ΜΠΑΜΠΑ ΚΙ ΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ

ΚΛΕΦΤΕΣ, ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ.

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

http://youtu.be/lcdeBxkjqLg

http://youtu.be/Y3FzwqwRKC8

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 80

Αγαπημένε μου πατέρα,

Σου γράφω από την μακρινή Αμερική, την χώρα των

ινδιάνων και των καουμπόηδων.

Φτάσαμε εδώ μετά από μια μεγάλη ταξιδιωτική περιπέτεια,

αφού φύγαμε με το πλοίο από την Χίο , ταξιδέψαμε

πολλές ώρες με το αεροπλάνο κι όταν κάποτε φτάσαμε

δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ να συνηθίσουμε γιατί έχουμε

διαφορά ώρας, ξέρεις τι είναι αυτό;’ Άλλη ώρα έχουμε

στην Ελλάδα κι άλλη ώρα στην Αμερική, δηλ ενώ εκεί είναι

ας πούμε μεσημέρι, εδώ είναι βράδυ και δεν ήταν εύκολο

να το καταλάβουμε.

Εδώ λοιπόν είδαμε ένα τεράστιο άγαλμα το άγαλμα της

ελευθερίας.

Και μετά είδαμε τους ινδιάνους που ζουν μακρυά από τις

πόλεις, σε κάτι στρογγυλές σκηνές που είναι φτιαγμένες

από δέρματα ζώων κι είναι ζωγραφισμένες με περίεργα

σχέδια. Και τα ρούχα τους είναι φτιαγμένα από δέρματα,

έχουν μακριά μαλλιά και στο κεφάλι φοράνε φτερά. είναι

λίγο πιο κόκκινοι από μας γι αυτό τους λένε

ερυθρόδερμους και καβαλάνε άλογα για να πάνε για

κυνήγι. Τα βράδια βάζουν φωτιά και κάθονται γύρω-γύρω

και συζητάνε ή καμιά φορά χορεύουν γύρω από ένα

περίεργο άγαλμα που πιστεύουν ότι τους προστατεύει και

το λένε τοτέμ.

Γνωρίσαμε και τους καουμπόηδες, που είναι απλά βοσκοί

για τις αγελάδες ( γιατί έχουν μεγάλα κοπάδια εδώ) κι

έχουν όπλα για να προστατεύουν το κοπάδι τους από

τους λύκους ή τους κλέφτες.

Ξέρεις πατέρα, την Αμερική την ανακάλυψε ένας ισπανός

θαλασσοπόρος ο Χριστόφορος Κολόμβος τον 15ο αιώνα,

μέχρι τότε έμεναν εδώ μόνο ινδιάνοι και δεν ήταν

σχεδιασμένη στο χάρτη της γης.

Ωραία και καλά όλα αυτά, αλλά εμείς δεν μπορούμε να

συνηθίσουμε εδώ και νοσταλγούμε πάντα το νησί μας με

τις δικές του ομορφιές που μας λείπουν.

Σου στέλνουμε πάντως εικόνες απ΄αυτό τον τόπο.

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

http://youtu.be/g100hrrAd24

http://youtu.be/ll9XTDX0xOY

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 90

Αγαπημένε μου πατέρα,

Είμαστε όλοι καλά και φτάσαμε μετά από ένα κουραστικό

ταξίδι σ΄αυτή τη γωνιά της Ευρώπης που λέγεται Ισπανία.

Μοιάζει πολύ με την Ελλάδα, έχει τον ίδιο καιρό κι όταν

μιλάνε οι άνθρωποι είναι σαν να τραγουδάνε. Βέβαια εμείς

δεν ξέρουμε αυτή τη γλώσσα και δυσκολευόμαστε.

Εδώ οι γυναίκες φοράνε μακριά φορέματα σε κόκκινο και

μαύρο χρώμα με φραμπαλάδες κι έχουν κότσο τα μαλλιά

τους που τα στολίζουν με λουλούδια και χορεύουν έναν

υπέροχο χορό που τον λένε φλαμέγκο.

Κι οι άντρες χορεύουν μαζί με τις γυναίκες έναν χορό που

τον λένε ταγκό.

Οι άντρες όμως παλεύουν και με τους ταύρους στο

γήπεδο κι αυτό το λένε ταυρομαχία κι αυτούς

ταυρομάχους.

Είναι ωραίος κι ηλιόλουστος τόπος γεμάτος από αρώματα

λουλουδιών,

Κανένας τόπος όμως δεν έχει το άρωμα της μαστίχας και

του μανταρινιού, που έχει το νησί μας κι αυτό μας λείπει

πολύ.

Σου στέλνω εικόνες για να δεις κι εσύ πως είναι η Ισπανία.

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 100

Αγαπημένε μου πατέρα,

Μετά το ταξίδι με το πλοίο που φύγαμε από τη Χίο,

πήραμε το αεροπλάνο και σε λίγες ώρες φτάσαμε στην

Αγγλία, που λέγεται και αλλιώς Μεγάλη Βρετανία.

Εδώ μας περίμενε ο φίλος μου κι όλα ήταν καλά γιατί

όπως ξέρεις έχουμε μάθει καλά τα Αγγλικά και

συνεννοούμαστε με ευκολία.

Μας φιλοξένησε για λίγες μέρες στο σπίτι του και μας

ξενάγησε για να γνωρίσουμε τον τόπο.

Η Αγγλία είναι ένα μεγάλο νησί στα βορειοδυτικά της

Ευρώπης, έχει πάρα πολλά κάστρα, έχει ένα τεράστιο

Ρολόι που το λένε Μπίγκ Μπεν, έχει ακόμα και σήμερα

βασίλισσα που τη λένε Ελισάβετ και που βγαίνει βόλτα με

την άμαξά της.Η στολή των στρατιωτών της μοιάζει με τα

μολυβένια στρατιωτάκια, κι η παραδοσιακή στολή των

αντρών είναι με κόκκινη καρώ και κοντή ίσια φούστα (

όπως η δική μας παραδοσιακή στολή έχει τη φουστανέλα)

και παίζουν ένα παραδοσιακό όργανο που εμείς δεν το

ξέρουμε και λέγεται πίπιζα. Στους δρόμους κυκλοφορούν

κόκκινα λεωφορεία που έχουν 2 ορόφους ( σαν τα

διώροφα σπίτια του κάστρου μας).

Είναι πραγματικά εντυπωσιακός τόπος, αλλά έχει ένα

μεγάλο μειονέκτημα. ΄Εχει συνέχεια συννεφιά και βρέχει.

Του ήλιου το φως δεν το είδαμε όσες μέρες είμαστε εδώ.

Και μας λείπει, μας λείπει πολύ ο ήλιος την Ελλάδας και το

νησί μας.

Σου στέλνω εικόνες για να γνωρίσεις κι εσύ αυτό το μέρος.

http://youtu.be/mHrWZha56O0

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ.

Αγαπημένα μου παιδιά,

έλαβα τα γράμματά σας απ΄όλα τα μέρη της γης, όπου ο

καθένας σας έχει πάει και απ΄αυτά που είδα και γράφετε,

κατάλαβα ότι κανείς σας δεν είναι ευχαριστημένος που

πήγε εκεί που διάλεξε.

Εδώ είναι ο τόπος σας, εδώ γεννηθήκατε, εδώ

μεγαλώσατε, εδώ παίξατε, εδώ αγαπήσατε, εδώ φτιάξατε

τις οικογένειές σας, εδώ είναι οι φίλοι σας κι οι γωνιές που

ζήσατε. ΄Οπου αλλού και να πάτε θα είστε απλά

μετανάστες, που μπορεί ίσως και να γίνεται πλούσιοι,

ευχαριστημένοι όμως δεν θα είστε γιατί θα σας λείπει ένα

κομμάτι από τη ζωή σας που θα είναι πάντα εδώ, στον

τόπο σας, στο νησί μας.

Εγώ εδώ δεν κάθισα με σταυρωμένα τα χέρια.

Φώναξα μηχανικούς κι αρχιτέκτονες και τεχνίτες ειδικούς

και μου είπαν ότι μπορούμε να φτιάξουμε καινούργια

σπίτια , αντισεισμικά τα είπαν, και να μη φοβόμαστε πια το

σεισμό.

Σας προσκαλώ λοιπόν να γυρίσετε πίσω κι όλοι μαζί να

φτιάξουμε τα σπίτια μας και το κάστρο μας ξανά όμορφο

όπως ήταν, αλλά πιο γερό για ν΄αντέχει όχι μόνο στις

επιθέσεις των πειρατών, αλλά και στη μανία του σεισμού.

Σας περιμένω με πολλή χαρά

Ο πατέρας σας.

Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ

Επισκεπτόμαστε το λαογραφικό μουσείο της Καλλιμασιάς και παρακολουθούμε το πρόγραμμα «ο Μαστιχούλης» που σχετίζεται με το μοναδικό προϊόν της Χίου την μαστίχα (λόγος που το κάστρο γνώρισε πολλούς κατακτητές).

Εκεί 'έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε σ΄επαφή με εργαλεία και εικόνες από παλιά ξεχασμένα επαγγέλματα και να φωτογραφηθούμε σε γωνιές που παραπέμπουν σ΄αυτά.

ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΗΣ

ΑΓΡΟΤΗΣ ΣΤΟ ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΟ

ΑΓΡΟΤΗΣ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ

ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ

ΚΑΛΑΘΑΣ

ΚΑΦΕΤΖΗΣ

ΚΗΡΟΠΟΙΟΣ

ΛΟΥΣΤΡΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΣΕ ΠΑΝΗΓΥΡΙ

ΜΠΑΚΑΛΗΣ

ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ

ΜΠΕΚΡΗΔΕΣ

ΝΤΑΟΥΛΙΕΡΗΣ

ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ

ΡΑΦΤΗΣ

ΣΙΔΕΡΑΣ

ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ

ΧΑΣΑΠΗΣ

Και μέσα από τις διάφορες γωνιές που θύμισαν ένα σπίτι τα παλιά χρόνια, φανταστήκαμε πώς θα ήταν η ζωή τότε.

ΠΡΩΙ -- ΠΡΩΙ Η ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ ΣΤΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

ΜΕΤΑ ΠΑΕΙ  ΜΕ ΤΗ ΣΤΑΜΝΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΓΙΑ ΝΕΡΟ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΚΙ ΕΝΑ ΣΚΟΥΠΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

ΩΧ !  ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ

 ΠΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ

ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΕΝΕΙΑ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΑΛΩΣΕΙ ΤΑ ΣΧΙΣΜΕΝΑ ΡΟΥΧΑ

ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΥΦΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΡΓΑΛΕΙΟ

ΝΑ ΚΟΠΑΝΙΣΕΙ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ ΤΑ ΚΑΡΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΥΚΟ

ΠΟΥ ΘΑ ΣΕΡΒΙΡΕΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ ΣΕΡΒΙΤΣΙΟ

ΣΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΓΙΑ ΒΕΓΓΙΕΡΑ

ΟΜΩΣ Η ΩΡΑ ΠΕΡΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ

ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ Ν΄ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ, ΠΑΡΕΑ 

 ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΤΗΣ, ΜΕ ΤΟ  ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΣΤΙΧΙΟΥ

Μέσα στο μουσείο βλέπουμε να ζωντανεύει η ιστορία

 του Μαθιού και της Πλουμής

 ( όπως γράφτηκε από την νηπιαγωγό Πόπη Ποριώτη)

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ 

Κάποτε τα πολύ παλιά χρόνια, ζούσε σ΄ένα χωριό της Χίου, την
Καλλιμασιά, μια όμορφη κοπέλα, που ήταν λεπτή και λυγερή με λαμπρό
σαν τον ήλιο πρόσωπο, που είχε μαύρα μεγάλα μάτια και μακριά μαύρα
μαλλιά πλεγμένα σε 2 μακριές πλεξούδες, που έβγαιναν δεξιά κι αριστερά
απ’ το κεντημένο μαντήλι που φορούσε στο κεφάλι της.Γιατί τότε οι
κοπέλες φορούσαν μακριές φούστες με υφαντά άσπρα πουκάμισα, ποδιές
στολισμένες με κεντίδια και στο κεφάλι ένα μαντήλι κεντημένο με όμορφα
σχέδια.
Αυτή την όμορφη κοπέλα, που την έλεγαν Πλουμή, μια μέρα που πήγε
στη βρύση του χωριού να πάρει νερό με την στάμνα της, την είδε ένα
παλικάρι, ο Μαθιός και την ερωτεύτηκε.
Πήγε λοιπόν στον πατέρα της και του ζήτησε να την παντρευτεί. Κι έτσι
έγινε.Μια μέρα του Μάη έγινε ο γάμος του Μαθιού με την όμορφη Πλουμή.
Η νύφη φορούσε ένα άσπρο νυφικό φόρεμα κι ο γαμπρός την
παραδοσιακή φορεσιά του νησιού με την μαύρη βράκα, την άσπρη
πουκαμίσα και το κεντητό γιλέκο.
Μετά τον γάμο, ακολούθησε γλέντι τρικούβερτο στην πλατεία του χωριού
κι αργότερα οι δυο νέοι πήγαν στο σπιτικό τους για να ξεκινήσουν τη νέα
τους ζωή.
Το σπίτι τους ήταν γεμάτο από τα προικιά της Πλουμής που ξεχείλιζαν στο
σκαλιστό σεντούκι κι ήταν όλα φτιαγμένα από την χρυσοχέρα νύφη.
Το σπίτι είχε μια κουζίνα, όπου σε χτιστό φούρνο που έκαιγαν ξύλα η
Πλουμή έψηνε κάθε μέρα φρέσκο ψωμί , που το ζύμωνε με το σιτάρι που
έπαιρναν από τα χωράφια τους, αλώνιζαν στο αλώνι τους κι έκαναν
αλεύρι στον αλευρόμυλο. Το φαγητό το μαγείρευε σε μια γκαζιέρα (και
μαγείρευε υπέροχα σε κεραμικά σκεύη που αγόραζε από τον
αγγειοπλάστη) γιατί τότε δεν υπήρχε ακόμα ηλεκτρικό ρεύμα και μετά το
έβαζαν σε ένα μεγάλο φανάρι για να το προστατέψουν από τα έντομα.
Στο σαλόνι και την καλή τραπεζαρία η πλουμή είχε στολισμένα τα υφαντά
και τα κεντήματά της κι εκεί κερνούσε φίλους και συγγενείς που ερχόταν
επίσκεψη σε κάθε γιορτή και γλεντούσαν με τους δίσκους του
γραμμόφωνου.
Στην κρεβατοκάμαρη , πάνω από το σιδερένιο κρεβάτι, είχε βάλει τα
στέφανα του γάμου τους, απέναντι από το εικονοστάσι με τους Αγίους που
την βοήθησαν να γεννήσει τα δυο μωρά της, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που
κοιμόταν ήσυχα μέσα στη ξύλινη κούνια- λίκνα το καθένα. Κι εκεί στον
Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)
τοίχο το ρολόι κούκος έδειχνε την ώρα που θα γύριζε κουρασμένος από τα
χωράφια ο καλός της ο Μαθιός.
Εκεί λοιπόν στο σπίτι τους που ζέσταινε το χειμώνα ένα μαγκάλι, ζούσαν
χαρούμενοι κι αγαπημένοι.
Δίπλα από την κρεβατοκάμαρη, είναι το δωμάτιο που τη ρόκα, το αδράχτι
για να κάνει το νήμα από το μαλλί των προβάτων, με τους αργαλειούς που
φτιάχνει τα υφαντά υφάσματα για να τα κόψει και τα ράψει μετά ρούχα για
τα παιδιά , για κείνην και τον άντρα της γιατί τότε δεν υπήρχαν στο χωριό
μαγαζιά με έτοιμα ρούχα.Κι όταν τα ρούχα λερωνόταν η, η Πλουμή τα
έπλενε σε σκάφη κι αφού στέγνωναν στον ήλιο , τα ομορφοσιδέρωνε
μ΄ένα σίδερο γεμάτο αναμμένα κάρβουνα.
Μα ούτε παπουτσίδικα υπήρχαν, αλλά όταν χρειαζόταν παπούτσια
πήγαιναν στον τσαγκάρη κι αυτός έπαιρνε τα μέτρα του ποδιού και με τα
εργαλεία του έφτιαχνε τα παπούτσια.
Κάθε Κυριακή ο Μαθιός έπαιρνε την Πλουμή και τα παιδιά του και
πήγαιναν στην πλατεία του χωριού για να δουν παράσταση Καραγκιόζη
και μετά πήγαιναν στο Καφενείο για να πιουν δροσερή πορτοκαλάδα μιας
και στο καφενείο υπήρχε το μοναδικό ψυγείο που πάγωνε τα αναψυκτικά
πάνω σε κολώνες πάγου (γιατί δεν υπήρχαν ακόμα ηλεκτρικά ψυγεία).
Στο πανηγύρι του χωριού παίζανε μουσική οι μουζικάντηδες με τα βιολιά
και τ΄άλλα όργανα κι ο λεβέντης ο Μαθιός χόρευε και καμάρωνε την
όμορφη Πλουμή του.
Αργότερα, όταν ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό, ήρθε κι ο σινεματζής,
που έφερε μια μηχανή και πρόβαλε στον τοίχο ταινίες του σινεμά.
Ο Μαθιός εκτός από τα χωράφια ήταν κα σπουδαίος σιδεράς κι είχε πολλά
εργαλεία, που μ΄αυτά έφτιαχνε κάγκελα κι άλλα σιδερένια αντικείμενα κι
έτσι έβγαζε χρήματα για να ζήσει την οικογένειά του.
Κάθε Οχτώβρη όμως, πήγαινε στον ελαιώνα τους, μάζευε τις ελιές και τις
μετέφερε με το κάρο του, μέσα σε μεγάλα κοφίνια, στο ελαιοτριβείο, τις
έτριβε κι έτσι είχαν το λάδι της χρονιάς για το φαγητό. Επίσης πήγαινε τα
σύκα και τα σταφύλια στο αποστακτήριο κι έφτιαχνε σούμα για να κερνά
τους φίλους και τους συγγενείς που ερχόταν στο σπιτικό τους.
Μια μέρα καθώς η Πλουμή πήγε στο πηγάδι να βγάλει νερό για να ποτίσει
τα ζώα τους ( γιατί είχαν στο χωράφι κότες για τ΄αυγά των παιδιών,
κατσίκα για το τυράκι τους, γελάδια για το γάλα τους κι ένα γάιδαρο για τις
μετακινήσεις τους-καθώς τότε δεν είχαν αυτοκίνητα) την ειδοποίησαν ότι
ένας θείος της από την Αμερική, της έστειλε ένα ξύλινο μπαούλο. ΄Όταν το
Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)
άνοιξε η Πλουμή πρώτα απ΄όλα θαύμασε την όμορφη ζωγραφιά που είχε
από μέσα το καπάκι του και μετά χάρηκε πολύ για τα όμορφα δώρα που
είχε στείλει ο θείος της στα νεογέννητα μωρά της.
Η Πλουμή για να ευχαριστήσει το θείο της, πήγε σε φωτογράφο κι έφτιαξε
μια μεγάλη φωτογραφία του και την έβαλε στον τοίχο του σπιτιού της,
όπου υπήρχαν πολλές φωτογραφίες κι άλλων συγγενών και φίλων.
Κι ‘όταν ξεκίνησε ο άγριος πόλεμος με τους Γερμανούς, ο Μαθιός πήρε το
τουφέκι του , όπως κι οι άλλοι συγχωριανοί, φίλησε την κυρά του και πήγε
να πολεμήσει.
Η δε Πλουμή, πήγε στον κηροποιό, αγόρασε κεριά κι άναβε κάθε μέρα ένα
κερί στην Παναγιά για να γυρίσει πίσω γερός ο άντρας της.
Κι έτσι έγινε! Μια μέρα ο πόλεμος τελείωσε κι ο Μαθιός γύρισε πίσω στην
οικογένειά του γερός και δυνατός κι έγινε ένα γλέντι στο χωριό τους, που
όμοιό του δεν είχε ματαγίνει!
Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)